Verjaardagen moeten gevierd worden

 

Onze twee jongens zijn maandagavond in een vrolijke bui.

Vooral Eli.

Hij draait een halve pirouette in onze woonkamer en zegt blij:

"Mama, morgen ben ik jarig en dan ga ik alle mensen nog liever zien."

Ik moet er om glimlachen.

Want die verjaardag daar kijkt hij al maanden naar uit.

Eli neemt jarig zijn heel ernstig: een verjaardag moet gevierd worden.

Of het nu om zijn verjaardag gaat of die van iemand anders. 

Enthousiast wil hij telkens alle slingers, toeters en bellen boven halen.

 

En gelijk heeft hij.

Vandaag halen we dan ook cakejes in huis, hangen er slingers in de woonkamer en krijgt Eli de verjaardagskroon opgezet.

Ook al kunnen we maar met z'n viertjes feesten, vandaag is Eli jarig en dat willen we vieren.

We willen vieren dat vandaag, precies vijf jaar geleden, Eli in ons leven is gekomen.

Ons gezin voelt zich nog steeds iedere dag gezegend dat hij er is.

Ieder moment dat hij gek in de keuken staat te dansen, hele verhalen vertelt aan tafel, tot zijn woede-uitbarstingen toe,... zijn een verrijking.

En dat moeten we vieren.

We vieren vandaag ook het leven, zijn leven.

Op zijn verjaardag staan we stil bij wat voor een geschenk het leven is.

Hoe dankbaar we zijn om zoveel liefde te ontvangen van anderen.

En, zoals hij zelf zo vrolijk aangaf, anderen te hebben in ons leven die we heel graag zien.

Eli zal dus vandaag de wereld nog net iets meer liefhebben.

En wij, wij bezorgen en wensen hem met heel ons hart een gelukkige verjaardag.

Verjaardagen vieren, hoe klein ook, dat doen we met heel ons hart.

Hiep hiep hoera voor Eli en alle andere jarigen!