De veerkracht van kinderen

Wat je de voorbije weken, maanden allemaal kon lezen in kranten, horen op het nieuws,...:

• Kinderen mogen niet meer naar school.
• We zetten in op thuisonderwijs of preteaching.
• De kinderen zijn niet de motor van de pandemie.
• Kinderen zijn veerkrachtig.
• Ze passen zich makkelijk aan.
• Sommige kinderen mogen naar school.
• Maar kinderen kunnen hier mee om, ze leren snel nieuwe regels.

Wat wij hebben ervaren in ons gezin:

Op woensdag, twee dagen voor de eerste (tweede) schooldag, begon Jonah het moeilijker te krijgen.
Hij huilde om het minste wat fout liep tijdens het schoolwerk.
Ook al ging alles nu eindelijk wat vlot met de preteaching.
Want we hadden even moeten zoeken naar een manier om les te geven, te werken en ervoor te zorgen dat iedereen zich redelijk goed voelde bij de nieuwe omstandigheden.

In de namiddag huilde hij nog meer... om zijn grootouders die hij wou knuffelen, om de klasindeling...
Hij was veel prikkelbaarder dan anders.
We keken naar de filmpjes die de juf had gepost op facebook om hem voor te bereiden op de nieuwe regels, manier van binnen komen in de klas, hoe de juf er zou uit zien,...
We weten namelijk dat hij even tijd nodig heeft om te wennen, zich aan te passen aan nieuwe situaties.

Die donderdagavond is hij opstandig.
Hij wil niet gaan slapen, werkt tegen.
Jonah is bang.: hij zal misschien vergeten hoe hij moet binnen komen? Of wat als hij iets mis doet?
En die klas is niet hetzelfde als vroeger. Want hij zit maar bij de helft van de kindjes in de klas.
Vrijdagvoormiddag wil hij nog een aantal keer naar de facebookfilmpjes kijken.
Ik overloop met hem nog een paar keer de afspraken, om hem gerust te stellen.
We proberen een aantal zaken van de oude routines te behouden.
Die middag vertrekt hij met een bang hart en zenuwachtig naar school.

Wanneer hij terugkeert is de ontlading groot, hij was blij om terug te zijn op school maar ook opgelucht om terug thuis te zijn.
Het duurt even voor hij iets vertelt over zijn halve dag.
Tijdens het weekend is hij zichzelf niet.
Hij is explosiever dan anders, snel boos.
Op zondagavond wil hij weer niet slapen.
Wat als hij terug iets vergeet? En moest hij nu een boekje lezen? Of was het niet?

We voelen ons als ouders soms vrij machteloos.
Het voelt alsof we als gezin de voorbije maanden steeds opnieuw op zoek moeten gaan naar evenwicht.
Ook de kinderen moeten telkens veerkrachtig  zijn.
Dat verlangen we toch van deze kleine mensjes.
Maar ook die veerkracht kan te ver worden 'uitgerekt'.
Een schooljaar heeft nog nooit zoveel veranderingen ondergaan als dit jaar.

Ik hoop dat dit de laatste grote veranderingen waren voor even.
Gezondheid staat voorop zowel fysiek als mentaal.
Ook kinderen zijn op beide vlakken kwetsbaar en niet onoverwinnelijk.
We moeten nu voor hen ook zorg dragen.