Met tijd en boterhammen...

Ik heb ze geteld.

Twaalf zijn het er.

Zoveel berichten staan er in 'concepten'.

Teksten die half afgewerkt zijn, helemaal klaar staan of waarvan ik de moed niet heb om ze te publiceren.

Tot een jaar geleden vloeiden de teksten vlotjes uit mijn pen.

Nu kan ik soms de woorden niet vinden.

Ik lijk geen vat meer te hebben/krijgen op de situatie.

Telkens wanneer ik schrijf lijkt het alsof ik het niet meer kan bevatten in een zin, woord, tekst...

Misschien is het ook wat bang zijn voor onbegrip....

Of hoe een flard tekst niet de hele werkelijkheid kan vatten.

Er blijven me ondertussen bedrijven contacteren om samen te werken.

Ze vragen dan soms naar mijn bezoekersaantal of wanneer ik een bericht zou kunnen plaatsen.

De enige waarden die ik nu uit mijn hoofd ken, zijn die van mijn bloedplaatjes.

Laat staan dat ik nog bezig ben met blogplanningen...

Onze agenda is een vlechtwerk van doktersbezoeken, onderzoeken, medicatie, rust, de kinderen, werken, vrienden en de hobby van mijn man.

En het voelt als een overwinning dat dit voorlopig (nog) lukt.

Dat is de mooiste en succesvolste samenwerking op dit moment.

En ook de enige die telt.

Ik ben niet graag ziek.

Laat staan dat ik mijn leven met plezier heb aangepast.

Het enige waar ik dankbaar voor ben is dat mijn perspectief wat anders is.

Ik maak me minder druk in zaken die het niet waard zijn.

Zoals dat bloggen,

die concepten die onafgewerkt zijn,

de bedrijven die willen samenwerken,...

Met tijd en boterhammen net zoals het leven. 

Als we maar (een beetje) gezond zijn...