Wanneer je 31 bent zal alles anders zijn

Op 2 juli 2018 zou ik deze voorspelling nooit hebben gedaan.
Ik weet nog hoe ik vorig jaar een blogpost schreef over 30 worden.
Ik maakte me zorgen over die '3' ervoor.
Ik dacht na over volwassen worden, richting in mijn leven en wat ik wou.
Achteraf gezien bleken het kleine zorgen.
Iets waarover ik nu denk: "Waarom maakte ik mezelf gek over zo'n zaken?"
Had je me toen verteld dat mijn hele leven op z'n kop zou worden gezet,...
 ik had je niet geloofd.

Ik had de luxe om na te denken over mezelf in alle rust ontplooien.
Piekeren over vragen waardoor ik in de knoop geraakte.
Die antwoorden gaf het leven zelf in de loop van het jaar.
Al die plannen en ideetjes werden op een hoop gegooid.
En mijn leven zoals het vroeger was verdween.

Dinsdag zijn we een jaar verder.
Ik onderging een operatie en kreeg een labeltje erbij.
Ik dacht tien maanden niet meer aan onvervulde kinderwensen.
De toekomstplannen veranderden van koers en knopen werden doorgehakt.
Ik ontdekte dat ik meer kan incasseren dan ik dacht.
Relaties kregen een andere definitie of verhouding.
En dat allemaal na één moment in oktober.

Mijn 31ste levensjaar zal een zoekend jaar blijven.
Eentje van nieuwe uitdagingen, aanvaarding, verwerking en hopelijk rust.
Een jaar waarin ik niet te hard wil nadenken over wat er komt.
Dat zien we dan wel weer.
Ik ben 31 en alles is anders.