Eerste liefdes en laatste schooldagen

Ik heb al veel kusjes gegeven.
Op de wang natuurlijk, niet op de mond!
Dat is vies.
Knuffels ook en soms houden we elkaars handjes vast.
Ze heeft ook al gezegd: "Ik hou van jou."
Jonah giechelt terwijl hij aan het vertellen is.

Hij vertelt me de laatste woensdag van het schooljaar over zijn eerste vriendinnetje.
Hij is bijna kleuter af.
Vrijdag is zijn periode op de kleuterschool voorbij.
Ik zie mijn kleuter iedere dag veranderen en groeien.

Hij wil leren tellen en lezen.
Hij luistervinkt mee in de auto als mama en papa praten.
Hij wil ook graag in ieder gesprek betrokken zijn.
Hij wordt verliefd en ontdekt zijn emoties.
Hij groeit uit al zijn kleren.
Hij krijgt grote voeten die maar 7 maatjes meer schelen met mama.
Hij beslist graag zelf wat hij draagt en mooi vindt.
Hij vraagt waarom meisjes zo bloot op het strand liggen.
Hij is boos wanneer iemand hem niet leuk vindt.

Ik heb een jongen in huis.
Dat besef ik, met het einde van de kleuterschool in zicht, maar al te goed.
En dat brengt nieuwe uitdagingen met zich mee.
Een andere manier van luisteren en praten met elkaar.
Hij neemt een steeds grotere plaats in binnen ons gezin.
Letterlijk en figuurlijk.

En ik wrijf deze ochtend nog eens extra goed in mijn ogen.
Alsof ik sommige stukken liep te slaapwandelen en mijn kleuter groot is geworden.
Tijd is soms een vreemd beestje.
Wanneer het over jouw eigen opgroeiende kind gaat, lijkt de tijd soms een versnelling hoger te schakelen.
Ik kijk naar mijn jongen met zijn vlinders in de buik.
Hij loopt naar mij toe en geeft me een knuffel.
"Maar ik ga jou ook nog veel kusjes geven hoor!" zegt hij.
Mijn moederhart.