Wat ik al leerde

Ik wil niet dat deze voorbije periode waardeloos is.
Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat ze nodig is om terug beter te worden.
Maar soms voelt het oprecht alsof ik bijna een half jaar van mijn leven zal kwijt zijn.
En dat wil ik niet.
Ik ben me er ook van bewust dat dit deels aan mijn perceptie ligt.
Daarom ben ik in een schriftje beginnen bijhouden wat ik de voorbije week allemaal leerde.
Als opsteker voor mezelf.
Om even bewust stil te staan bij de voorbije periode.
Ik merk dat er zoveel meer leerervaringen waren dan ik op het eerste zicht dacht.

Wat ik de voorbije week leerde:

• ik leerde Jonah "wespen" zeggen in plaats van "wepsen". Dit lukte drie keer heel vlot nadien was het weer verdwenen. Alle begin is moeilijk.
• ik merkte dat ziekenhuislakens altijd veel onaangenamer en stijver aanvoelen dan je eigen lakens. Misschien omdat je zo nog sneller naar huis terug wilt.
• ik ontdekte dat één kilo Nespresso koffie in capsules 80 euro kost in aankoopprijs voor de consument. (Katrin Hartman - Groene leugens)
• ik las dat WWF eigenlijk niet zo netjes en groen te werk gaat. Ongeveer vier procent van hun donaties komen van ondernemingen, van de 300 miljoen dollar aan giften, die het niet altijd zo nauw nemen met het milieu. Ze werken ook samen met de industrie. (Katrin Hartman - Groene leugens)
• ik kon mezelf veel meer vinden in het streven naar tevredenheid dan het continu zoeken naar geluksmomenten en korte sensaties zoals beschreven in het boek 'Homo deus' van Yuval Noah Harari. 
• ik kwam te weten dat mijn mama al jaren een geheim ingrediënt aan haar heerlijke pannenkoeken toevoegt. Ze deed dit onder invloed van Roger Vandamme en ik ben hem daar dankbaar voor.
• mijn angst voor de adviserende arts van het ziekenfonds bleek ook volledig ongegrond. Het bleek een heel aimabele man te zijn die schrok van het stapeltje papieren dat ik mee had met daarin alle onderzoeksresultaten. Zijn meest gebruikte woorden tijdens het gesprek waren 'uniek geval' en 'veel sterkte mevrouw'. 
• ik voel mij nog steeds geen 'mevrouw'.
• ik heb blijkbaar ook een teken van welvaart aan mijn huis. Voortuintjes werden, volgens het boek 'Homo Deus' van Yuval Noah Harari, vroeger gezien als een teken van welvaart. Onze tuin is voorlopig nog een bouwafvalverzamelplaats of rotstuin, het hangt er vanaf hoe je het bekijkt. Misschien dat de inbrekers daardoor werden misleid.
• ik ontdekte hoe hard ik het schrijven de voorbije jaren heb gemist.
• ik voel dat de pijn een extra 'laagje' van mij heeft weggepeld waardoor ik gevoeliger ben voor reacties, ervaringen, gebeurtenissen,....
• ik leerde dat veel pijn je kan doen vergeten. Ik kan in een gesprek vaak niet op simpele woorden komen of sta soms midden in de kamer zonder soms te weten waarom.
• ik vind dat Eli het woord 'oranje' op een formidabele manier kan uitspreken. Iets waar ik tot voor kort nog nooit op gelet had.