Aan Eli op zijn eerste schooldag

Lieve Eli,

Terwijl deze blogpost verschijnt, sta ik waarschijnlijk aan de schoolpoort mijn tranen te verstoppen.
Ik zet je af en wuif je uit.
Ik laat je los om je te helpen groeien als klein mensje.
Mama zal je waarschijnlijk snel een zoen en knuffel geven om nadien verder te wandelen.
Niet omdat ik snel bij jou vandaan wil maar omdat het me anders niet zal lukken om je los te laten.
Ik weet dat jij het dan ook moeilijker zal krijgen en dat wil mama niet.

De school waar je naartoe zal gaan is namelijk een leuke plek.
Je zal er groeien, vrienden maken, leren, spelen,...
En dat allemaal onder de vleugels van een leuk juffenteam.
Iedere avond zal je thuis komen en zal je me iets nieuws tonen.
Hoe je op één been kan staan of welk woordje je die dag leerde.
Hoe je op je loopfietsje kan racen of welk kindje zijn naam je hebt leren kennen.

Vijf jaar heb ik voor Jonah en jou gezorgd.
Ik ben halftijds gaan werken om voor jullie te zorgen tijdens de moeilijke winters.
(En waarschijnlijk ook nog deze winter.)
Jullie waren en zijn nog altijd mee het centrum van mijn bestaan.
Je bent mijn kleinste en zal dat waarschijnlijk ook altijd blijven.
Je lijkt hard op mij.
Even koppig en tegendraads.
Even zoekend en vol emoties.
Gecombineerd met het energiepijl en de nieuwsgierigheid van je papa.
Soms een uitdaging om op te voeden maar soms ook de hemel.
Altijd enthousiast en de grootste teddybeer die er is.

Jou loslaten die derde september zal voor mama wennen zijn.
Voor het eerst in zoveel jaar naar een stil huis overdag.
Het zal onwennig aanvoelen.
De stilte waar ik soms zo naar verlangde zal vreemd aanvoelen.
Ik zal snel de honderd vragen om knuffels missen.
Terwijl jij groeit op school zal mama ook opnieuw haar weg zoeken.
Ik kan me zelf niet goed meer inbeelden hoe het voelt om een was op te vouwen zonder tien keer te moeten stoppen om druifjes te halen of snotneusjes af te vegen.

Geniet van alle groeikansen op school.
Groei en blijf die lieve grote kerel die wij kennen.
En weet dat ik die derde september vol trots Jonah en jou zal opwachten.
Klaar om jullie thuis te overladen met de knuffels die ik al een hele dag opspaarde.
Mama moet het ook nog leren, dat loslaten.

Liefs,

Mama