Eli en de klassieke engelse literatuur

Sommige momenten in het leven van een moeder bevinden zich op de dunne grens tussen hilarisch en tragisch.
Dit moment was er zo eentje.
Zo een gebeurtenis waarbij je niet echt weet of je er nu om moet lachen of huilen.
Ik ben eerst boos geworden...
om nadien in een hoekje te gaan lachen...
om nog even later triest te worden.

Eli zijn potje staat vlak naast de boekenkast.
Op de onderste twee schapjes van de kast staan enkel DVD's.
Er liggen ook enkele kinderboekjes en een rolletje toiletpapier.
Eli heeft namelijk even tijd en rust nodig voor de grote boodschap.
Zo ging het ook die vrijdagochtend.
Eli zat rustig in zijn hoekje op het potje een boekje te lezen.

Ik liet hem even met rust en hield vanuit de keuken een oogje in het zeil.
Tot Jonah naast me stond en zei dat ik snel even buiten moest komen helpen.
Het was blijkbaar zeer 'dringend' want hij begon onmiddellijk te huilen.
Ik ging mee naar achterin de tuin.
Daar bleek er een grote paprika aan een plant te hangen.
Geen levensgrote rampen dus.

Ik keerde terug naar binnen toen Eli me met de broek op de enkels tegemoet kwam.
"Eli klaar" riep hij triomfantelijk.
Ik applaudiseerde fier en nam hem mee naar terug naar het potje om zijn poep schoon te vegen.
Toen ik bij het potje aankwam zag ik een ravage aan papier op de vloer.
Midden in de stukjes papier lag het boek 'Wuthering Heights'.
"Kijk mama, Eli poep gekuist" riep Eli, fier wijzend naar het potje.

In het potje lagen stukjes uit het boek.
Pagina's 62 - 68 om precies te zijn.
Het toiletpapier was blijkbaar op.
Eli had er niet beter op gevonden om een boek van de plank te pakken en er blaadjes uit te scheuren.
Hij blijkt geen liefhebber van de klassieke Engelse literatuur.
Maar vindingrijk is hij wel.
Ik had het boek nog niet gelezen maar zal dus voorlopig nooit het volledige verhaal kennen.
Gelukkig is Eli zijn poep nu proper.
En het potje... dat staat nu helemaal aan de andere kant van de kamer.