Een sticker voor alle flinke mama's

Ik ben bezig met het avondeten wanneer Jonah bij mij komt staan.
"Mama, jij krijgt een sticker van mij."
Jonah komt naast me staan en plakt een smileysticker op mijn bovenbeen.
"Waarom krijg ik een sticker?" vraag ik hem.
"Op school krijgen wij ook altijd een sticker als we flink zijn en ik vind jou een flinke mama." zegt hij trots.
Ik krijg nog een dikke knuffel en weg is hij.

Ik heb soms geen idee of ik dat hele moederen wel goed doe.
Ik krijg vaak zure gezichten en boze blikken van mijn kinderen.
Ook al probeer ik mijn uiterste best te doen.
En dan vraag ik me af of ik door mijn uiterste best te doen, het goede doe.
Ik twijfel steeds aan mezelf.

De zoektocht naar hoe opvoeden en er zijn voor mijn kinderen is niet altijd makkelijk.
Het is één van de weinige dingen waarvan je weet dat je het nooit perfect kan doen.
En net daar worstel ik mee.
Ik spiegel me zo hard aan anderen terwijl hun kinderen niet de mijne zijn.
Ik zou me vooral moeten afvragen: 'Welke mama wil ik zijn?'

Welke mama wil ik zien wanneer ik in de spiegel kijk?
Dan komt het beeld van de knuffelende Jonah dicht in de buurt.
Ik denk dat het daarom is dat die gewone smileysticker me zo raakte.
Ik wens alle mama's een smileysticker toe voor hun moederdag.
En wat minder onzekerheid want die is voor niets nodig.