Wanneer alles even teveel is...


"Ik kan alleen maar zeggen dat we kunnen proberen intensief te trainen.
En als dat niet helpt en de pijn begint steeds erger te worden. kunnen we gaan kijken naar manieren om de pijn te gaan controleren."
Ik ben beginnen huilen.
Ik had gehoopt op een spuit tegen de pijn.
Een wonderspuit waarmee alles achter de rug was of toch voor zes maanden.
In de plaats daarvan kreeg ik te horen dat de pijn niet meer weg zal gaan.
Dat was even het punt waarop alles me teveel werd.

De voorbije jaren zijn zwaar geweest.
Ik ben normaal positief ingesteld maar dat lijkt nu even niet meer te lukken.
Sinds de zwangerschap van Jonah begon de rugpijn.
Die is sindsdien alleen maar erger geworden.
Zo erg dat ik al maanden niet meer slaap en het zorgen voor de kinderen me zwaar valt.
We hadden de voorbije maanden al wat veel op ons bord.
De winter zorgde ervoor dat de kinderen terug vaak ziek werden, de vele ziekenhuisbezoeken met Jonah, de nieuwe job van mijn man, extra huishoudelijke taken, verbouwingsmiserie,...
En dan kwam dat bezoekje aan de dokter met het nieuws over de spierscheur die ik tijdens de bevalling opliep.
Ik heb even het gevoel alsof niets mee zit, alsof ik niets goed doe en ik voel me schuldig omdat ik geen enkele taak ten volle kan doen.
Zelfs niet het mama-zijn (als je dat ooit ten volle kan doen).

Ondertussen zit ik al drie weken binnen en heb ik in niets meer zin.
Alleen huilen.
Ik probeer positief te blijven en me op de lichtpuntjes te focussen.
Er volgde ook reeds een extra onderzoek want de dokter was 95 procent zeker van de diagnose.
Ik koester ondertussen ergens een klein beetje hoop dat ze toch mis was.
Zaterdag duwt Gerd me ook voor het eerst de deur uit.
Even mijn gedachten verzetten, hopelijk doet het me goed.
Ik wil graag mij hoofd terug recht krijgen.
Maar ik vrees dat het nog even zal duren om alles te aanvaarden en ermee te leren omgaan.
Ik probeer volgende week terug positieve blogposts te maken.
Ik heb alleen nu even geen zin om te doen alsof alles tiptop in orde is.



Reacties

  1. Hey Audrey, je hoeft niet altijd te doen alsof alles goed is en goed gaat. In jouw verhaal van vandaag zullen vele mensen zich herkennen en zo ben je voor hen een lichtpuntje. Ik wens je kracht om te kunnen dragen wat op je weg komt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het heeft geen zin om te doen alsof alles in orde is als jij je niet zo voelt. Soms is eerlijk zijn gewoon ook iets waar andere mensen kracht uit putten.
    Ik hoop dat je de kracht vindt om deze klap op te vangen en ook deze tegenslag een plaatsje te geven. Verder, een dikke knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dikke knuffels. Het is oké om even niet oké te zijn. Zorg goed voor jezelf!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Reactie