Over de voorbije weken: Jonah en de ziekenhuisbezoeken

Jonah had een grauwe kleur en paarse randen onder de ogen.
Hij klaagde ook al bijna een maand over buikpijn.
En hij was moe.
Het energiebommetje van anders zat soms gewoon wat in de zetel te suffen.
Alles sensoren in mijn moederhoofd sloegen alarm.
Hier was iets niet pluis.
We trokken vlak voor de kerstvakantie naar de kinderarts

Het begin van weken aan een stuk ziekenhuisbezoekjes en onderzoeken.
Jonah zijn buik deed pijn wanneer je erop duwde.
Hij onderging een bloedonderzoek waarbij ze heel wat verschillende zaken testen.
Zonder resultaat...
Nadien kwam de echo van de buik.
Toen ik het woord ziekenhuis uitsprak begon Jonah al te huilen.
Het werd een lange rit vol geruststellen dat er geen prikjes bij te pas kwamen.

Gelukkig waren de verpleegster en dokter heel vriendelijk.
Jonah mocht op de televisie meekijken naar alles wat er in zijn buik zat.
De dokter stopte bij zijn onderbuik en keek nog een paar keer.
Mijn hart stond al even stil.
"Hieronder zitten allemaal klieren die opgezwollen zijn." zei hij zonder iets meer.
De alarmbel begon te rinkelen in mijn hoofd en een 'licht' gevoel van paniek maakte zich van mij meester.
De dokter zag het.
"Maar geen zorgen mevrouw. Dat wijst waarschijnlijk op een infectie. We zien dit heel vaak." vulde hij nog snel aan.
Ik wist even niet of ik me gerustgesteld moest voelen.

De dagen erna werd er gezocht naar de oorzaak van die infecties.
Er werd gekeken in de richting van een voedselallergie.
Jonah kreeg 15 kleine prikjes in zijn arm.
Opnieuw zonder resultaat.
Hij bleek aan niets allergisch.
De moed zakte me even in de schoenen na deze test.
Wat was er dan mis met mijn kleine man.
Ik wilde hem vooral helpen maar al die testjes maakten hem bang.
Ik moest me blijven voor ogen houden dat dit voor zijn gezondheid was.

Volgende test op de agenda was de lactose intolerantietest.
We gingen om half acht nuchter naar het ziekenhuis.
Jonah kreeg een stroperig drankje om in te nemen en moest vanaf dan ieder half uur blazen in een soort ademtest.
Indien zijn lichaam de lactose voldoende verwerkte zou er een piek in de ademtest te zien waarna de waarden opnieuw zouden dalen.
Alleen bleven de waarden in Jonah zijn adem maar stijgen.
Om 14.00 u. (nog steeds nuchter) waren de waarden zo hoog dat er werd besloten om de dokter te bellen.

Jonah bleek lactose intolerant te zijn.
Eindelijk een test met resultaat
Op zich niets om vrolijk over te zijn maar we zijn blij dat we onze kleine man kunnen helpen.
De komende weken verdiepen we ons dus in een lactosevrij dieet.
Alle tips zijn meer dan welkom.