Waarom ik blog en de Mom Blog Awards

Ik moet nog steeds even goed in mijn ogen wrijven om het te geloven.
Mijn blog staat nog steeds op de shortlist van de Mom Blog Awards.
Winnen zal nooit gebeuren daarvoor ben ik nog een te kleine garnaal in de blogwereld.
Maar gewoon al het feit dat ik daar tussen sta, maakt van mij een gelukkige vrouw.
Het geeft me het gevoel dat het voorbije anderhalf jaar schrijven en bloggen niet onopgemerkt zijn voorbij gegaan.

Deze blog begon anderhalf jaar geleden als een kleine hobby.
Ik was net voor de tweede keer mama geworden.
Ik dacht dat ik alles onder de knie had nu ik 'al' mama was.
Het begin verliep vrij goed.
Ik was druk bezig met wat ik het beste kan: zorgen en blijven doorbijten.
De eerste maanden lukte dit nog vlot en had ik zelfs bijna een ritme gevonden.
Tot mijn perfectionisme en zorgende karakter me blok zetten.

Werken, het huishouden verzorgen, kinderen opvoeden, sociale contacten onderhouden,...
Ik kon het niet allemaal meer volhouden, zeker niet toen de kinderen ook nog eens een hele winter ziek werden.
En toen was het even op.
Ik had voor het eerst in een lange periode nood aan een uitlaatklep.
Iets dat echt van mij was en dat ik deed voor mezelf.
Niet voor de kinderen, mijn man, werk, omgeving,... maar gewoon  iets doen omdat ik het leuk vond.

Zo ontstond dus deze blog.
Ik wou mijn verhaal kwijt,...schrijven en dan het liefst over wat ik ken en koester.
Ik begon kort even te bloggen over mijn andere bezigheden maar al snel kreeg deze website vorm.
In april 2016 doopte ik deze blog "Audrey & drie kerels" en besloot ik te bloggen over alles wat me nauw aan het hart ligt.
Dat gaat dan meestal over mijn drie kerels want waar het hart van vol is...
Over hun avonturen, moeilijke vragen, opvoedingsuitdagingen, kwajongensstreken,...
En geloof me, dat levert me soms stof genoeg op om een boek te schrijven.

De blog zorgde mee voor wat balans in mijn leven.
Ik zorg nu ook wat meer voor mezelf.
Het voelt nu niet steeds alsof ik alleen maar geef.
Iedere keer als iemand van jullie een reactie post of een blog leest, voelt het alsof ik iets terug krijg.
Ik voel me niet meer alleen op mijn eilandje tussen de pamper en snotneuzen.
Ik heb terug een open blik op het vasteland ;-)
Dat is voorlopig al een van de mooiste prijzen die ik kon krijgen.
Ongeacht wat de uitslag op de Mom Blog Awards zal zijn.