De doorsnee zaterdagochtend van een jonge mama

Mijn kinderen zijn altijd vroeg wakker.
Met vroeg bedoel ik kwart na zes.
Na een werkweek hoop ik stiekem dat ze wat langer slapen.
Ik ben al niet veeleisend meer.
Tot zeven uur kunnen slapen op zaterdag vind ik al een overwinning.

Vorige zaterdag hoopte ik dus echt op die zeven uur.
Tot om zes uur Eli begon te roepen: "Mama,.... Mama,....Mama, waar ben je?"...
Ik sloop stilletjes naar zijn kamer zodat ik zoontje nummer 2 niet wakker zou maken.
Ik vertelde Eli dat het nog vroeg was en hij dus nog even moet slapen.
Ik gaf hem een kus en sloop stil de kamer uit.
'Dit gaat lukken' dacht ik al bij mezelf.
Tot de deur dicht ging en hij het op een huilen zette.
Oh nee, hier had ik echt geen zin in deze ochtend.
Straks was nummer 2 ook wakker en zat ik opnieuw met twee knorrige, kleine kerels.

Deze mama dus snel terug Eli zijn kamer in.
Ik nam hem op en legde hem bij mama in het grote bed.
"En stil zijn en slapen he!" zei ik zachtjes.
Eli legde zich neer en was stil.
Ik lag bijna terug in slaap toen Eli zijn poepje tegen mijn gezicht drukte.
Je moet weten dat het hele bed leeg is want mijn man werkt op zaterdagochtend.
Toch leek het zijn doel om zo dicht mogelijk tegen mij te kruipen.
Lief dat wel maar zo'n pamperkontje om zes uur 's ochtends in je gezicht is geen aanrader.

Ik legde hem zachtjes terug op de plaats van mijn man en kroop terug op mijn helft.
Enkele minuutjes later hoorde ik Eli verschuiven.
Zachtjes begon hij op mijn gezicht te wrijven.
Het wrijven werd al snel porren in mijn wang gevolgd door knijpen in mijn neus.
Toen hij ook mijn haar begon te restylen in een Selah Sue-kapsel was mijn geduld een beetje op.
"Nee, Eli niet flink. Mama en Eli moeten nog slapen."
Het was even stil.

"Mama, kusjes" zei hij en hij begon me kusjes te geven op mijn wang.
"Sandwichknuffel!" vroeg hij en hij gooide zichzelf rond mij om te knuffelen.
(Voor zij die dit fenomeen nog niet kennen: een sandwichknuffel betekent in ons gezin een driedubbele dikke knuffel met een kindje of ouder in het midden en de andere twee eromheen.)
Eli duwde zichzelf zo dicht tegen mij dat ik op het randje van ons bed hing.
Met zijn neusje tegen mijn neus geduwd viel hij uiteindelijk in slaap.
Ik kon de slaap niet vatten zo op het randje van het bed met Eli tegen mijn gezicht geplakt.
Vijf minuten later kwam ook zoon nummer 2 de kamer binnen.

Zucht...Waarom?!

Slaap is overschat.
Maar dit knuffelmoment was ook waardevol.
En hoe verliep jouw zaterdagochtend ;-)?