Verbouwingen: en start

Volgende week is het zover.
Na bijna een jaar plannen, bedenken, aarzelen, sparen,.... gaan de verbouwingen eindelijk van start.
De voorbije vier jaar gespaarde centjes zullen door de magische verbouwtruc in 1 maand verdwijnen.

We beginnen met de afbraak van de veranda.
Om nadien eindelijk een degelijk dak te krijgen op de keuken (dag plastic dak).
Ook de nieuwe verwarmingsketel zou milieuvriendelijker zijn en heel wat stress moeten besparen.
Geen paniek meer iedere winter wanneer de ketel nu weer zou uitvallen.
En dan, heel misschien (als de centjes nog niet op zijn), een badkamer die wat groter is dan een postzegel.

Want het valt zelfs onze kindjes al op.
"Mama, onze badkamer is wel de kleinste badkamer." zei Jonah onlangs.
Niet dat we niet koesteren wat we hebben.
Maar de ongemakken werden te groot.
Het plastic dak isoleert niets: lees heel koud in de winter en een broeikas in de zomer.
De oude verwarmingsketel valt te pas en onpas uit en verbruikt heel wat.
Het is dus echt tijd.

En toch lig ik er al nachten wakker van.
Ik kan niet wachten tot alles voorbij is.
De angst dat er iets mis zal lopen is groot.
Ook ben ik, zoals vele jonge koppels, bang voor het hele financiële plaatje.
En dan heb ik nog niet gehad over het leven op een bouwwerf.
Daar ben ik nog het meeste bang voor met twee kindjes in huis.
Zal het leefbaar zijn?
En kan ik mijn poetsgekte wat onder controle houden?
Ik kijk er dus naar uit en ook weer niet.
Wish me luck.