Jonah en de grote wereld

Zie hem daar staan.
Zijn kuifje recht en fier leunend op de keukentafel.
Hij gebruikt grote woorden (die hij soms niet helemaal begrijpt).
Nog geen 4 jaar geleden was hij nog mijn kleine baby.
En nu helpt hij al met het afdrogen en afwassen (enkel de plastic potjes).
Ik moet mezelf even in de arm knijpen.
Dat is wel degelijk mijn 'kleine' jongen.

Hij verandert de laatste tijd zo snel.
Leert zoveel bij op zo weinig tijd.
En voor het eerst bestaat zijn wereld niet meer uit alleen familie.
Hij heeft de laatste tijd heel veel zin om naar school te gaan.

Hij praat over avonturen met Jef en Vince.
Ze spelen van ninja of politieman.
Hij speelt graag met andere kindjes.
En in het restaurant waar we onlangs waren speelde hij met een meisje.
"Mama, ik kan nu even niet bij jou zitten, Ik ben aan het spelen met dat leuke meisje."

Zijn wereld is groter geworden.
En zal van nu af aan alleen nog maar groeien.
Het is steeds meer loslaten en hopen dat alles goed komt.
En tegelijk ook fier vanaf de zijlijn toekijken hoe hij opgroeit.
Met af en toe een bemoedigend woordje en duwtje in de rug.

Dat ouderschap, het is toch wat.