En waarom doe je daar niets mee?

Het zinnetje blijft nu al even in mijn hoofd zitten...
"En waarom doe je daar niets mee?"
Ik weet er even geen raad mee.

Het zinnetje werd uitgesproken door mijn psycholoog.
Want ja, daar ga ik nu sinds de burn-out en de longontsteking bij.
Omdat ik het even allemaal niet meer wist/weet.
En eigenlijk nog steeds niet.
Gewoon verder doen zoals ik bezig was, dat lukt niet meer.
Ik kan me niet meer op alle vlakken 150 procent geven.
Ik ben gewoon op.
En voor iedereen willen zorgen en perfectionistisch zijn en mezelf wegcijferen en...
Dat gaat gewoon niet.
Dat weet ik nu ook.
Maar hoe moet het dan wel verder?
Dat weet ik niet.

Naar de psycholoog dus.
Je verhaal doen en dan...
Op zoek naar wat goed gaat. 
Wat geeft me energie?
Tekenen, creatief bezig zijn en schrijven, dat helpt.
"En waarom doe je daar niets mee?" vraagt de psycholoog.
Ik had geen antwoord...
Geen tijd zeker.
Een belachelijk antwoord achteraf gezien maar wel waar.

Toen ik het thuis tegen mijn man vertelde, zei hij:
"Maar wat dan? En daar kan je toch geen geld meer verdienen?"
Ook waar.
En toch blijft het in mijn hoofd zitten.
Geen idee waarom.
Misschien omdat het idee er altijd al was.
En ik het ook nog niet wil parkeren.
Wie weet ooit?