De 'en dan'-mentaliteit

Ik heb het niet.
Die 'En dan'-mentaliteit.
Ik zou het meer moeten hebben.
Het is een van mijn grootste werkpunten.
Er moet iets veranderen.
Ik pieker over alles.
'Wat meer tijd voor jezelf nemen' is iets wat ik niet goed kan.
Want in die 5 minuten tijd zie ik een stofpluk voorbij waaien.
En dan wil ik nog snel even vegen of stofzuigen of nog snel even wat wasgoed in de wasmachine stoppen of ....
Zo blijft het maar door gaan.

"Wat als je huis niet geveegd is? En dan?" zegt mijn man.
Ik zou wat meer 'en dan' moeten kunnen zeggen.
Daar heeft hij gelijk in.
Is mijn huis deze week niet helemaal gepoetst? En dan!
Zit er een vlek op de kinderen hun kledij? En dan!
Is die afwas nog niet gedaan? En dan!
Kan ik nu niet onmiddellijk die ene e-mail beantwoorden? En dan!
Lukt het niet om naar een speeltuin te gaan vandaag? En dan!

Was het maar zo simpel.
Kon je die knop in je hoofd maar omschakelen en even alles opzij schuiven.
Maar ik moet wat meer 'en dan' worden.
Ik ga het proberen.
Af en toe denken 'en dan'.
Met vallen en opstaan.
Om gelukkiger te worden en het gevoel te hebben dat er weer wat meer ruimte is.
Lukt het vandaag niet onmiddellijk?
En dan?
Morgen opnieuw proberen.