Over eten

Dan heb ik het hier niet over het programma.
Ik kan wel een hele blogpost schrijven over het eetgedrag van mijn twee kleine kerels.
Want dat eten gaat hier niet altijd van een leien dakje.
Zelfs niet met al die paaseitjes in huis.
Soms voelt het echt alsof mijn kinderen de enige zijn op de wereld die niet goed willen eten.

Er zijn zo van die dagen dat ze echt alles eten.
Dat mijn volledige dagtaak bestaat uit fruit snijden, boterhammen smeren,...
Om het half uur komen ze iets nieuws vragen om te eten.
Ik vraag me dan telkens af waar dat eten allemaal naartoe gaat in dat kleine lijfje.
Mijn man en ik zeggen dan wel eens  dat we beter een derde job zoeken.
Want aan dat tempo zullen zo ons arm eten.

En dan zijn die dagen voorbij.
Dan willen ze echt niets meer eten.
Ze zeuren al omdat ze een boterhammetje moeten eten.
In niets hebben ze nog zin.
Ik moet 's ochtends vaak naast mijn oudste zoon gaan zitten om hem te laten eten.
"Eet nu nog een hapje.... Je zal honger krijgen op school..."
Een half boterhammetje opeten duurt een uur.
En ondertussen praat en praat hij maar.
Dan willen ze geen middageten, geen fruit, geen boterhammen,... niets.

Ik kijk dan altijd op tegen de eetmomenten.
Ik weet dat we dan kinderen aan tafel zullen hebben die huilen.
Ze gooien eten uit protest op de grond, zitten te porren in hun eten,...
En wat je ook zegt, hoe je het ook aanpakt, maakt niets uit.
Ze eten amper.
Ik ben dan al lichtjes euforisch als ze iets binnen hebben.

Dan zie ik op facebook of instagram bentoboxen en gezonde bordjes de revue passeren.
Terwijl ik al een vreugdedansje doe omdat mijn kleine mannen een stukje komkommer binnen hebben.
Toen ik het onlangs even niet meer wist en bezorgd was, heb ik mijn hart toch even uitgestort bij onze dokter.
Gelukkig is mijn huisarts ook moeder en beschikt ze over een portie nuchter verstand.
"Je kindjes zijn gezond. Geloof mij, als ze honger hebben, zullen ze eten.
Ze zullen zich niet laten verhongeren."

Ik probeer dat nu goed in het achterhoofd te houden.
Soms lukt het, soms niet.
Dan kijk ik toch even op tegen de eetmomenten.
Gelukkig komt er dan meestal een periode waarbij ze weer alles eten.

Hoe gaan de eetmomenten bij jullie?
Zijn het echte alleseters?
Of ook bij momenten kieskeurige proevertjes?