De eerste verjaardag

Het lijkt alsof ik het blogbericht gisteren pas publiceerde.
Een brief aan mijn kleinste kereltje van 6 maanden.
Ondertussen herinneren allerhande publiciteitsemailtjes en kaartjes me aan een belangrijke gebeurtenis.
Donderdag wordt Eli al 1 jaar.

Ik heb het gevoel dat ik enkele keren met mijn ogen heb geknipperd.
En plots was hij groot.
Een jaar is hij al bij ons.
Mijn vrolijke beertje.
Hij is sterk en goedlachs.
Met zijn bolle wangetjes wil je hem continu kusjes geven (naar mijn objectieve mening).
Hij kent en herkent ons nu.
Hij zegt 'mama' maar helaas zegt hij 'mama' tegen iedereen die hij graag ziet.
Alhoewel hij soms met zijn kleine vingertje naar me wijst en 'mama' zegt.
Dan voel ik me even de rijkste vrouw van de wereld.

De voorbije nacht huilde hij voor het eerst in zijn slaap en riep in paniek 'mama'.
Ik ging zijn kamer binnen en haalde hem uit bed.
Hij klauwde me vast en drukte zich stevig tegen me aan.
Het snikken stopte en hij viel terug in slaap.
Dat mama zijn, het is toch iets speciaals.
Ik ben nog nooit zo snel de trap op gelopen.
Mijn kleinste kerel had me nodig.

Ik weet niet waar de tijd zo snel naartoe is.
Een jaar met Eli erbij ging nog sneller dan toen we nog met drie waren.
Maar ik zou niet anders willen.
De uitnodigingen zijn besteld, cadeautjes moeten we nog zoeken maar we maken er een mooi feestje van.
En op zijn eerste feestje maak ik een 'morstaartje'.
Een klein cakeje met wat slagroom voor Eli om rond te smeren.
Ik deed het niet bij Jonah en had er achteraf spijt van.
Hij zat de hele tijd te smakken terwijl wij taart aten.
Dus een morstaartje zal er zeker zijn.
En kusjes van mama.
Heel veel kusjes van mama!

Hoe vierden jullie de eerste verjaardag van jullie kindje?