Blog van de week

De eerste week van het nieuwe jaar zit er op.
Ik nam me voor om iedere week een blogje te schrijven over de voorbije week.
Niet om alle details te delen.
Ik wil niet de volledige inhoud van mijn boodschappentas op instagram gooien.
Daar heeft volgens mij niemand iets aan.
Eerder als projectje voor mezelf.
Om stil te staan bij de dingen.
Met beide voetjes op de grond te blijven en dankbaar te zijn.

Zo leerde ik de voorbije weken wat meer genieten van sneeuw.
Of toch wat daar moest op lijken.
Die maandag, toen het meer ijs dan sneeuw was, kon Jonah met zichzelf geen blijf.
Ik ben meerdere malen naar buiten moeten gaan om het licht te doen branden (stomme bewegingsensor).
Zo kon hij vanuit de woonkamer van de sneeuw genieten.
Of hij een sneeuwpop kon maken? Jammer genoeg, niet voldoende sneeuw.
Sneeuwballen dan? Daarvoor was de sneeuw niet stevig genoeg.
Met de slee? Die hebben mama en papa niet.
Ik stelde voor om te gaan wandelen.
Tegen de tijd dat iedereen was ingeduffeld, was het tijd voor Eli zijn middagdutje.
Wandelen was plots geen optie meer.
Daar stond hij dan, te huilen met zijn muts en dikke winterjas aan.
Dus hebben we getest hoe ver onze babyfoon gaat.
Steeds hetzelfde toertje op en af in de straat.
Van het ene riooldeksel links naar het einde van het voetpad rechts.
Zo groot is het bereik van onze babyfoon.
De buren zullen ons voor gek hebben verklaard.
Maar iedereen was tevreden.

Deze week ook enkele leuke momentjes voor mezelf gehad.
Zo heb ik met mijn mama deelgenomen aan een libelle moeder-dochterfotoshoot.
Kapsel, make-up, nagels,.... we werden even in de watten gelegd.
Het resultaat kan je in februari in Libelle zien.
Het werd een mooi dagje Antwerpen samen met de mama.
Toen ik thuis kwam die avond voelde ik me even een prinses.
Tot Jonah plots riep "Mama, ik heb  overgegeven."
Back to reality.

Want die enige wens die we hadden: 'een gezond 2017...' laat voorlopig nog even op zich wachten.
Vier dagen zaten we zonder zieke kindjes.
Sinds woensdag hebben ze beiden buikgriep.
We kijken hier echt uit naar het einde van de winter.
Hopelijk verdwijnen daarmee ook alle ziektekiemen.
We leven op hoop.

Ik sluit de weekblog af met een leuk nieuwtje.
Vanaf deze maand kan je een vaste rubriek van mij vinden op coolest kid on the blog.
Ik schrijf er iedere maand een recept neer.
Spannend allemaal.
En dan gaan we nu nog wat bellen blazen in de sneeuw en de vogeltjes eten geven!
(Misschien toch eens de aankoop van een slee overwegen.)