Ziekenhuisbezoek

De vorige blogpost schreef ik dinsdagavond.
Diezelfde nacht werd Jonah wakker met 39.5 graden koorts.
Zo ging het al bijna twee weken.
Dat in combinatie met veel hoesten en die vervelende mond,hand en voetziekte.
Hoog tijd dat we terug bij de kinderarts gingen.
Dat bezoekje bij de kinderarts werd een verblijf van drie dagen.
En we waren niet de enige.

Vierkante meter
Hoedje af voor alle fijne verpleegsters die zo in de weer waren om Jonah te helpen.
De afdeling pediatrie lag overvol.
We sliepen met vier op een kamer van twee personen.
Twee kindjes en hun mama's.
Ieder op hun vierkante metertje.
Het was schuiven en aanpassen aan de ander.
Tussen ieder bed was er 's avonds net genoeg ruimte om je schoenen te zetten.
Maar ik kon bij mijn kleine kerel blijven.
Dat was wat telde.
En hij kreeg de goede zorgen die hij nodig had.


Niets goed
Als ouder voel je je machteloos.
Ik heb mijn kleine man moeten vasthouden tijdens prikjes terwijl hij huilde en schopte.
Het voelde alsof ik niets goed kon doen. Ook al weet ik dat het niet zo was.
Toen ik na twee dagen even langs huis ging, heb ik zelf als een klein kind staan huilen bij mijn mama.
Gewoon omdat ik even niet meer kon.
Ik had de voorbije nacht niet kunnen slapen, douchen en geen privacy gehad.
Ik voelde me even nul procent goede moeder en aangenaam mens.
Na een frisse douche keerde ik terug naar het ziekenhuis en verplichtte mezelf om positief te blijven.
"Jonah we mogen nog een nachtje blijven slapen bij de dokter, leuk he!"
Als Jonah maar vrolijk bleef en beter werd.


Bergkam
Ondertussen bleef thuis alles liggen en leek de wereld even stil te staan.
De berg vuile was werd een bergkam.
De stofplukken groeiden en vermenigvuldigden.
Maar ik heb er geen seconde aan gedacht.
Tot ik thuis kwam.
Heel erg moe maar euforisch met Jonah erbij.
Jonah mocht het feestmaal kiezen.
Dus kwam de pizzaman langs.
Zalig om terug met z'n viertjes te eten.
Vandaag begin ik aan de beklimming van de bergkam.
Ik begin wel echt uit te kijken naar eens een rustig moment.

#needabreak
(En nee, ik denk dat een KitKat het hier niet zal doen :-))








Reacties

  1. Veel sterkte met het beklimmen van die bergkam. Ik wens jullie gauw een momentje rust toe!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Reactie