Pleidooi voor vuile kleren

Ik las onlangs in de krant dat driekwart van de vrouwen liegt over het moederschap.
Driekwart zou niet durven toegeven dat het hun zwaar valt.
"Er zijn irreëel hoge verwachtingen over het moederschap. Je moet van elk moment genieten, alles geweldig vinden en het mag vooral ook allemaal niet te veel moeite kosten. Helaas is dat niet de realiteit voor de meeste vrouwen. Vaak verwijten moeders zichzelf dat ze zich slecht voelen en ze hebben schrik dat anderen hen er over beoordelen" staat er te lezen in het artikel.
Dat raakte me.

Instagram
Ik heb ook al gemerkt dat ik het mezelf niet altijd even gemakkelijk maak.
Ik spiegel me vaak aan andere moeders.
Aan die mooie instagramfoto's die er altijd zo perfect uitzien.
Ik mag mijn smartphone nog in duizend posities houden.
Ons huishouden ziet er nooit zo perfect netjes uit.
Ik krijg dan soms angstzweet.
'Ben ik niet goed bezig?'
Dat zinnetje speelde de voorbije drie jaar als mama een grote rol in mijn leven.
En nu nog steeds...

Het beeld
Je krijgt zoveel 'raad' als mama, zoveel tips,...
Iedereen zegt of toont je een andere manier van aanpak.

• Niet naar de crèche? Schande! Dan zal je kind vast heel asociaal worden!
• Wat? Een koekje? Je maakt er een suikerverslaafde van! 
• Nog niet zindelijk op 2,5 jaar? Schaam je ouder! Je hebt vast niet genoeg je best gedaan.
• Is hij bang van een grote glijbaan? Je bent hem veel te beschermend aan het opvoeden.

Ik kan zo wel nog even doorgaan.
Andere mama's, kennissen, overheid,...
Iedereen heeft wel een mening klaar staan.
We krijgen een beeld voorgeschoteld waar we moeilijk kunnen aan voldoen.
Vroeger was dat een beeld van de perfect huisvrouw aan de haard.
Vandaag is dat een beeld van de perfecte, fulltime werkende, sociaal geëngageerde, gezond kokende, zelfzekere, modebewuste vrouw met naast haar een perfect kind (zo eentje dat zindelijk is op 2 jaar, nooit suikers eet, voldoende fit is, liefst heel wat hobby's heeft,...).
En begrijp mij niet verkeerd.
Als jij zo een mama bent, dan vind ik dat fantastisch voor jou.
Dan werkt zoiets voor jou en ben ik reuzeblij voor jou.
Maar het zou niet de maatstaf mogen zijn.
Er zou zoveel druk niet mogen zijn op moeders.

Koekvlek
Ik pas niet in dat beeld.
Begrijp me nu niet verkeerd.
Ik hou van mijn twee zoontjes. Meer dan ik me ooit had kunnen voorstellen.
Maar het is soms echt zwaar.
Ik had verwacht dat de eerste drie jaren niet de makkelijkste gingen zijn.
Maar ik had het nog onderschat.
Ik ben soms echt moe.
Ik heb even geen hobby's.
Het huishouden is soms een ramp.
Geen idee wanneer ik laatst mijn ramen boven poetste.
Ik probeer gezond te koken maar dat mislukt evenveel als het goed gaat.
Mijn zoon was pas zindelijk als hij 3 jaar was. Ondanks kalenders, beloningssystemen, regelmaat,...
Het zelfzekere aspect ligt al even de vuilbak in.
Ik twijfel voortdurend aan mezelf, mede door wat ik soms lees/hoor/zie...
En dat modebewust...
Ik ben allang blij als er maar 1 koekvlekje(of andere substantie) op mijn jurk zit als ik buiten ga.

Je bent niet alleen
Hierbij dus een warme oproep aan alle mama's.
Schaam je niet voor die ene koekvlek op je trui of jurk.
Het geeft niet als je niet aan dat perfecte beeld voldoet.
Dat wil zeggen dat jij je best doet.
Dat je bezig bent met je kind op te voeden op jouw manier.
Zo goed als je kunt.
Je doet wat voor jouw kind het best is.
En dat zou meer als voldoende moeten zijn.
Kijk maar eens rond.
Er zijn nog heel veel moeders met een vlek op hun trui.
Je bent echt niet alleen.
Draag die vlek dus met trots!
Je bent een goede mama.