De eerste date-avond

Dat je leven er anders uit ziet nadat je kinderen hebt.
Het is een feit.
Ik kan het niet ontkennen.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik mama ben geworden en alles nog exact hetzelfde is als daarvoor.
Dat ik nog steeds dezelfde portie energie had,
hetzelfde figuur en dezelfde vrije tijd.
Dat ik nog steeds hetzelfde sociale leven had als ervoor.
Er is heel veel veranderd.
Ik kreeg natuurlijk ook veel moois in de plaats.

De dagen ervoor
Toen we onze eerste date terug hadden sinds de geboorte van Eli waren we overenthousiast.
De week ervoor waren we al aan het plannen.
Eerst romantisch uit eten, dan samen naar de bioscoop en wie weet zelf naar de cocktailbar.
Het zou nog eens zijn net als vroeger.
Enkel hij en ik.
Tot Eli drie dagen ervoor ziek werd.
De nachten waren kort, heel kort.
Aan tafel werden de eerste wijzigingen gemaakt: de cocktailbar was misschien wat teveel.
Twee dagen ervoor hadden we allebei een zware dag op het werk achter de rug.
Ook Eli was nog steeds ziekjes.
Ik zuchtte.
Die film om 21 uur leek me niet echt haalbaar.
Gezellig uit eten was toch ook al heel leuk.

Maandagavond
En zo werd het maandagavond.
We verhuisden de helft van ons hebben en houden naar de schoonouders samen met de kinderen.
De stilte in huis was rustgevend.
Om half zeven zaten we gezellig aan tafel met z'n twee.
Na het hoofdgerecht zag ik Gerd met vermoeide ogen kijken.
Ook ik zat half in slaap.
We hebben het dessert gelaten voor wat het was en zijn naar huis gereden.
Samen thuis naar een film kijken, ook romantisch toch.
Tien minuten later lagen we allebei te slapen in de zetel.

Liefde is ... samen eens uitslapen.