Het egeltje

Zondag was het zo'n dag.
Zo eentje waar ik grote broer over vertelde.
Dan was het egeltje er terug.
Het prikte opnieuw eventjes.
We waren op bezoek bij bomma en bompa (de grootouders van mijn man).
Babybroer kan 'dada' zeggen en aandoenlijk zwaaien (lees draaien) met zijn handje.
Hij deed het voor het eerst bij bomma en bompa.
En ze vonden het geweldig.

Toen prikte het.
Want oma Paula had dit ook fantastisch gevonden.
Ik had heel even weer het gevoel alsof alles schreeuwde 'het is niet eerlijk'.
Ik heb de tranen die in mijn ogen prikten weggeslikt.
Het egeltje is ondertussen opnieuw weg.
De tranen hadden mijn zicht vertroebeld.
Er stonden een bomma en bompa voor me die heel trots zijn op mijn kerels.
Daar ben ik heel dankbaar voor.
Net zoals ik koester wat geweest is.
En ook altijd een stukje van mij zal blijven.