De ochtendspits

Op het werk trachten we iedere vergadering te beginnen met de lezing van de dag.
Die ochtend was de tekst plots heel actueel voor mij.

Ik was die ochtend weer eens mezelf voorbij gelopen.
De ochtendspits is bij ons thuis voor mijn rekening.
Boterhammen smeren, grote broer aanporren om te eten, hem aankleden, boekentas klaarzetten en ergens tussendoor ook jezelf nog wat fatsoeneren.
En als het kan nog even iets eten.
Gelukkig kan ik rekenen op wat hulp van de grootouders.
Maar toch, het blijft stunt- en vliegwerk om iedere ochtend tegen 8.00 uur klaar te staan.

Grote broer is (net zoals mama en papa) een knuffelaar.
Die ochtend was hij op het grote bed van mama en papa geklommen.
Hij had zich in de lakens gerold en vroeg om een knuffel.
Maar mama had geen tijd.
Ik moest mijn haar nog goed krijgen, de keuken opruimen, alles in de vaatwas stoppen,...
Geen tijd, we moesten ons haasten.
Grote broer heeft even gehuild maar we moesten verder.
En dan lees je dit vlak voor de vergadering.

"Op hun reis ging Hij een dorp in. Een vrouw, Marta genaamd, ontving Hem. Zij had een zuster die Maria heette. Die kwam aan de voeten van de Heer zitten en luisterde naar zijn woorden. Marta had het heel druk met bedienen. Ze ging naar Jezus toe en vroeg: ‘Heer, laat het U koud dat mijn zuster mij alleen laat bedienen? Zeg haar dat ze mij komt helpen.’ De Heer gaf haar ten antwoord: ‘Marta, Marta, je maakt je bezorgd en druk over van alles, maar slechts één ding is nodig. Maria heeft het beste deel gekozen en dat zal haar niet worden ontnomen.’" (Lc. 10, 38 - 42)

Ik voelde me aangesproken.
Ik was opnieuw met zaken bezig geweest die er niet toe deden.
Mijn keuken lag netjes.
Maar voor wie? Er was toch niemand thuis. En ik ben er ook vrij zeker van dat de koning vanavond niet op bezoek komt.
Ik had degenen rond mij niet graag gezien.
Ik  was niet bezig met wat er echt toe deed.
 
Ik las in Libelle ooit een artikel over een mama en de ochtendspits.
Zij gaf aan dat je je altijd moet focussen op wat echt nodig is.
Wat MOET echt gebeuren voor je vertrekt?
Eten, boekentas klaarzetten, wassen en aankleden.
Dat moet echt gebeuren.
Dat de vaatwas niet gevuld is of de tafel nog vol kruimels ligt, daar zal niemand om geven.
Ik vond dit een hele goede opvatting en houvast voor onze ochtendspits.
Ik had zo'n straks plan.
Maar het viel wat in het water.
Ik moet nog iets op het lijstje toevoegen.
Ik moet de kindjes ook nog knuffelen.
Ik mag hen nooit uit het oog verliezen.

Dus in het vervolg knuffel ik nog wat extra met mijn mannen.
De collega's moeten dan maar wennen aan mijn vogelnesthaar.