De wonderlijke maïskorrel

"Kijk, kijk, kijk mama!!!"
Grote broer gilt van de pret.
We maken dit weekend popcorn.
Onlangs zag hij, in een tekenfilm, popcorn maken.
Sindsdien zeurde hij al de hele tijd om ook eens zelf popcorn te maken.
Mama zag er wat tegenop.
Al dat gedoe, je kan toch ook van die microgolfovenzakjes kopen.
En de laatste keer dat ik het zonder die zakjes deed, was het een kleverige klomp.

Ik gaf toe en ging op zoek naar een recept.
Aan de slag dus met mijn kleine sous-chef.
Maar het was het meer dan waard.
Ik was vergeten hoe wonderlijk de wereld is door de ogen van mijn kleine kerel.
Het in de pot gieten van de maïs vond hij een heuse eer.
Vol spanning zat hij naast de kom te wachten.
En bij ieder pofje ging het van "AAAH!!!".
Soms vergeet je als ouder hoe mooi de wereld kan zijn.
En zeker die kleine dingen die zo vanzelfsprekend zijn.

Zoals de wandeling in de velden die we deze middag deden.
We hebben met z'n twee naar de mooie gele bloemen staan turen.
Want hij vond die zo mooi dat hij in  het gras ging zitten om daar z'n koekje op te eten.
Ik wou snel doorwandelen.
Maar hij had gelijk, ze waren heel mooi.
Dus hebben we er even gerust samen.

Of zoals popcorn maken.
Een microgolfzakje gaat veel sneller.
Maar ik was het al even vergeten,
hoe een klein korreltje maïs toch zo wonderlijk kan zijn!