Terug naar school

"Ik wil niet naar school"
Wat volgt is een huilbui die even (in mijn oren oneindig lang) duurt.
Als ik vraag waarom, weet hij het eerst niet.
Hij blijft huilen.
Als ik nog eens vraag waarom hij huilt, krijg ik eindelijk een antwoord.
"Omdat juf Liesbet zo weg was zonder mij."

Ook hier maken we ons stilletjes aan terug klaar voor die eerste schooldag.
Naar de eerste kleuterklas, een hele verandering.
Stilletjes aan schuiven we het onderwerp school af en toe eens naar voor.
Gewoon zodat grote broer al wat kan wennen aan het idee.
Want morgen is het zover.
Vandaag zetten we de boekentas, brooddoos en koekjesdoosjes samen klaar.
In de hoop dat hij er morgen heel veel zin in heeft.
Maar ik ben klaar voor de nodige huilbuien.

Gelukkig is juf Liesbet er.
Grote broer heeft een vreemde haat-liefde verhouding met naar school gaan.
Vorig jaar ging hij al een half jaartje naar de peuterklas.
Een maandje lang was het steeds hetzelfde scenario.
Grote broer was steeds enthousiast als ik hem naar school bracht.
Maar als mama zich omdraaide om naar huis te vertrekken, begon hij te huilen.
Ik gaf hem snel aan juf Liesbet en ging weg.
Dat deed altijd even pijn.
Ik dacht de hele dag aan onze kleine man.
Ik keek er echt naar uit om hem te gaan halen.
Als een van de eersten stond ik aan de schoolpoort te wachten.
(Ik had een filmisch scenario in mijn hoofd van grote broer die me dolblij in de armen viel.)
En toen hij eindelijk buiten liep met een grote glimlach, keek hij naar me en...
begon te huilen.
Toen ik hem vast nam en vroeg wat er was, zei hij
"Ik wil bij juf Liesbet blijven."

En zo ging het nog een eindje door.
Steeds huilen om niet te moeten blijven en om terug weg te gaan.
Het hielp enorm dat juf Liesbet er was.
Je merkt hoe belangrijk een goede juf is voor die kleine mannen.
Ze leveren goed werk, die juffen.
Ze maken van de school voor grote broer echt een leuke plek.

Morgen is het terug zover, 1 september
En ook mama heeft een haat-liefde verhouding met naar school gaan.
Een beetje opgelucht want de voorbije twee maanden waren druk met twee kleine kerels.
Maar ik ga hem missen tijdens de schooluren, die kleine kerel van me.
Opnieuw hem een klein beetje loslaten.
Mama heeft het er moeilijk mee.
Gelukkig heb ik nog jaren om te oefenen.