Over vogeltjes en hoop

We zijn een weekje verder.
Alles overkwam ons een week geleden.
Ik weet niet of we het juist hebben aangepakt.
Maar we hebben geprobeerd.
Je bent nooit voorbereid op zo'n situaties.
Je hebt geen boekjes thuis liggen om voor te lezen.
Geen lijstje met antwoorden klaar voor de vele vragen.

Grote broer stelt heel veel 'waarom' vragen.
Waarom gaan we naar een begrafenis?
En waarom naar de koffietafel?
Het doet je zelf ook nadenken.
Je moet zaken gaan uitleggen die voor ons, grote mensen, zo vanzelfsprekend lijken.
Ik weet niet of ik steeds het 'juiste' antwoord heb gegeven.
Ik denk ook niet dat er juiste of foute antwoorden zijn nu.
Zolang grote broer maar gelukkig blijft en het een beetje kan begrijpen.
Dan ben ik ook gerust.

We kregen heel wat tips (bedankt daarvoor).
We lazen nu al enkele keren voor uit 'Kikker en het vogeltje'.
Een mooi boekje over kikker en zijn vriendjes die in het bos een dood vogeltje vinden.
Als kikker het dode vogeltje toont aan zijn vriendjes onderbreekt grote broer het verhaal.
"Maar mama, dan bellen we toch de ziekenwagen"
Ik probeer uit te leggen dat het niet zal helpen.
Maar grote broer is ervan overtuigd dat het vogeltje zal genezen.
Als het vogeltje wordt begraven, kijkt hij even triest.
"Ooh dat arm vogeltje." zucht hij.
Op een van de laatste pagina's uit het boekje duikt opnieuw een gelijkaardig vogeltje op.
Nog voor ik iets kan voorlezen of zeggen, roept grote broer.
"Kijk mama, daar is hij weer. Domme mama, zie je wel dat hij kan genezen."
Daar zit je dan.
Ik wou nog even de verschillen beginnen aantonen tussen beide vogeltjes.
Maar grote broer had zich al met een grote glimlach in bed gelegd.

Hij is hoopvol, die kleine kerel van ons.
Hij is gelukkig.
Hij zal later nog voldoende dat nare gevoel in de buik krijgen.
Dat waar mama nu mee worstelt.
Ik liet het zo en wenste hem slaapwel.

Iemand zei ooit tegen me: "Bij rouwen moet je je niet altijd focussen op het verdriet maar ook op de vreugde".
Ik vond dat 8 jaar geleden onzin.
Nu niet meer.
Er is verdriet, nog veel verdriet.
Maar er is ook veel vreugde om de mooie momenten die er waren.
Grote broer zal op bepaalde dagen nog verdrietig zijn om oma Paula.
Maar laat hem nu vooral maar zijn vreugdevolle zelf zijn.
Hij weet ergens wel dat oma Paula niet meer terug zal komen.
Maar hij heeft hoop.
Net zoals ik.
Dat er morgen of overmorgen opnieuw heel veel vreugde zal zijn.
Om alle mooie momenten die er waren en die nog zullen komen.