Bijna moederdag!
Alweer een week voorbij met twee zieke kindjes.
Als onze twee kleine mannen weer gezond zijn, lopen mama en papa er telkens weer als zombies bij.
En zo zal moederdag een beetje op een laag pitje gevierd worden.
De eerste moederdag met een cadeautje en versje van Jonah. Spannend!
Tijdens een gesprek hoorde ik onlangs de vraag waarom papa's iets aan hun vrouw moeten geven. Het is tenslotte toch niet hun moeder. En daar zit natuurlijk wel waarheid in. Ik kon niet onmiddellijk een antwoord geven.
Vandaag moest mijn man nog een en ander regelen voor moederdag. Ik werd er een beetje boos om. Had hij dan nog niets?
Waarom reageerde ik zo? (Naast het feit dat de slapeloze nachten en zware dagen wat op het humeur werken.)
Nee, ik ben zijn mama niet. Ik denk dat ik gewoon eens wil voelen dat hij opmerkt wat ik als mama allemaal doe.
Sinds de kindjes er zijn heb ik nog geen rustige nacht/dag gehad. Ik maak me altijd zorgen. Ze zijn ziek, gaan voor het eerst naar school, slapen onrustig, ... Er is ook altijd iets te doen in huis. En dan werken, een poging tot hobby's (of me-time zoals ze dat dezer dagen zeggen),... Mijn hoofd staat geen 5 seconden stil.
En natuurlijk weet ik dat mijn man me graag ziet en waardeert wat ik doe. Maar zo één keertje in het jaar me in de bloemetjes zetten en laten weten dat hij opmerkt wat ik allemaal doe als mama. Daar kijk ik toch naar uit.
Ik wens alle mama's een mooie moederdag.
En mezelf wens ik vooral een week (liefst langer) zonder zieke kindjes.
Als onze twee kleine mannen weer gezond zijn, lopen mama en papa er telkens weer als zombies bij.
En zo zal moederdag een beetje op een laag pitje gevierd worden.
De eerste moederdag met een cadeautje en versje van Jonah. Spannend!
Tijdens een gesprek hoorde ik onlangs de vraag waarom papa's iets aan hun vrouw moeten geven. Het is tenslotte toch niet hun moeder. En daar zit natuurlijk wel waarheid in. Ik kon niet onmiddellijk een antwoord geven.
Vandaag moest mijn man nog een en ander regelen voor moederdag. Ik werd er een beetje boos om. Had hij dan nog niets?
Waarom reageerde ik zo? (Naast het feit dat de slapeloze nachten en zware dagen wat op het humeur werken.)
Nee, ik ben zijn mama niet. Ik denk dat ik gewoon eens wil voelen dat hij opmerkt wat ik als mama allemaal doe.
Sinds de kindjes er zijn heb ik nog geen rustige nacht/dag gehad. Ik maak me altijd zorgen. Ze zijn ziek, gaan voor het eerst naar school, slapen onrustig, ... Er is ook altijd iets te doen in huis. En dan werken, een poging tot hobby's (of me-time zoals ze dat dezer dagen zeggen),... Mijn hoofd staat geen 5 seconden stil.
En natuurlijk weet ik dat mijn man me graag ziet en waardeert wat ik doe. Maar zo één keertje in het jaar me in de bloemetjes zetten en laten weten dat hij opmerkt wat ik allemaal doe als mama. Daar kijk ik toch naar uit.
Ik wens alle mama's een mooie moederdag.
En mezelf wens ik vooral een week (liefst langer) zonder zieke kindjes.
Reacties
Een reactie posten
Reactie