Mama en het werk
Toen mijn 3 kerels me kwamen oppikken aan het station vroeg Jonah 'En mama, was het leuk op het werk?'.
Zo lief dat ik spontaan 'Ja Jonah, heel leuk' zei.
Maar ik meende het ook.
Ik sta nu ongeveer 6 jaar in het jeugdwerk en ik doe mijn job nog steeds heel graag.
Meer zelfs ik hou van mijn job.
Ik geniet er van om bij mijn twee kleine kereltjes te zijn, begrijp me niet verkeerd.
Maar ik ga ook heel graag werken.
Ik sta nog iedere ochtend met plezier op om te gaan werken. Ik heb fijne collega's, mag iedere dag samenwerken met fantastische jonge mensen, krijg de ruimte om mezelf te ontplooien,... Er zijn, zoals bij iedere job, soms minder leuke taken maar die wegen niet op tegen alle mooie momenten en leuke opdrachten.
Soms voel ik me een beetje schuldig. Moet ik niet altijd en ieder moment bij mijn kleine kereltjes zijn? Maar dat wil ik ook, ik mis ze ieder moment als ik aan het werk ben. Toch voel ik me ook goed als ik aan het werk ben. Ik heb beiden nodig.
Misschien eens te meer omdat ik zo gek ben op wat ik doe. Niet alleen mijn job. Ik heb het over het jeugdwerk in het algemeen.
Ik vind het jeugdwerk in Vlaanderen zo divers, zo mooi. Iedere jongere kan er zijn plekje vinden. Als je op een vergadering met diverse spelers uit het werkveld zit dan voel je de gedrevenheid.
Iedere organisatie wil voor jongeren een veilige plek creëren waar ze zich in hun vrije tijd kunnen ontplooien, ontwikkelen, kunnen genieten en zichzelf zijn.
Als Jonah (en Eli ook natuurlijk) later groot is, zal hij steeds zijn plaatsje wel vinden in het jeugdwerk. Hij kan gaan sjorren bij de KSA of Scouts en Gidsen, zijn technische vaardigheden bijschaven bij mediaraven, animator worden bij VDS, zijn eigen stem laten horen bij Karuur,... Wat hij ook doet en wie hij ook zal worden, hij zal steeds zijn plaatsje vinden in het diverse aanbod aan organisaties. Ieder met zijn uniek karakter maar met dezelfde drijfveer.
Ik hoop dat de overheid steeds blijft geloven in de kracht van het jeugdwerk en hier blijft in investeren. Zodat jongeren zich, naast de schoolbanken, ook verder kunnen ontplooien in hun vrije tijd.
Ik hou van het jeugdwerk en hopelijk kan ik deze liefde ook doorgeven aan mijn kinderen.
Als Jonah me dus de vraag stelt 'En mama, was het leuk op het werk?' dan zal ik iedere keer, van ganser harte 'Ja Jonah, heel leuk.' antwoorden.
Zo lief dat ik spontaan 'Ja Jonah, heel leuk' zei.
Maar ik meende het ook.
Ik sta nu ongeveer 6 jaar in het jeugdwerk en ik doe mijn job nog steeds heel graag.
Meer zelfs ik hou van mijn job.
Ik geniet er van om bij mijn twee kleine kereltjes te zijn, begrijp me niet verkeerd.
Maar ik ga ook heel graag werken.
Ik sta nog iedere ochtend met plezier op om te gaan werken. Ik heb fijne collega's, mag iedere dag samenwerken met fantastische jonge mensen, krijg de ruimte om mezelf te ontplooien,... Er zijn, zoals bij iedere job, soms minder leuke taken maar die wegen niet op tegen alle mooie momenten en leuke opdrachten.
Soms voel ik me een beetje schuldig. Moet ik niet altijd en ieder moment bij mijn kleine kereltjes zijn? Maar dat wil ik ook, ik mis ze ieder moment als ik aan het werk ben. Toch voel ik me ook goed als ik aan het werk ben. Ik heb beiden nodig.
Misschien eens te meer omdat ik zo gek ben op wat ik doe. Niet alleen mijn job. Ik heb het over het jeugdwerk in het algemeen.
Ik vind het jeugdwerk in Vlaanderen zo divers, zo mooi. Iedere jongere kan er zijn plekje vinden. Als je op een vergadering met diverse spelers uit het werkveld zit dan voel je de gedrevenheid.
Iedere organisatie wil voor jongeren een veilige plek creëren waar ze zich in hun vrije tijd kunnen ontplooien, ontwikkelen, kunnen genieten en zichzelf zijn.
Als Jonah (en Eli ook natuurlijk) later groot is, zal hij steeds zijn plaatsje wel vinden in het jeugdwerk. Hij kan gaan sjorren bij de KSA of Scouts en Gidsen, zijn technische vaardigheden bijschaven bij mediaraven, animator worden bij VDS, zijn eigen stem laten horen bij Karuur,... Wat hij ook doet en wie hij ook zal worden, hij zal steeds zijn plaatsje vinden in het diverse aanbod aan organisaties. Ieder met zijn uniek karakter maar met dezelfde drijfveer.
Ik hoop dat de overheid steeds blijft geloven in de kracht van het jeugdwerk en hier blijft in investeren. Zodat jongeren zich, naast de schoolbanken, ook verder kunnen ontplooien in hun vrije tijd.
Ik hou van het jeugdwerk en hopelijk kan ik deze liefde ook doorgeven aan mijn kinderen.
Als Jonah me dus de vraag stelt 'En mama, was het leuk op het werk?' dan zal ik iedere keer, van ganser harte 'Ja Jonah, heel leuk.' antwoorden.
Reacties
Een reactie posten
Reactie