Eindelijk

Eindelijk terug in het bloglandschap!
In mei 2015 werd ik opnieuw zwanger.
Een tweede kindje op komst!
Helaas verliep ook deze zwangerschap niet vlekkeloos.
Ik had opnieuw last van zware bekkeninstabiliteit. Na drie maanden werd lang recht zitten moeilijk en naar het einde toe ging zelfs stappen steeds moeilijker.
Gooi daarbij nog eens een portie misselijkheid, spataders met leuke steunkousen,...
Je begrijpt het al... Niet de zwangerschap van je dromen.
Ik was in totaal 6 maand thuis.
Ik wou niets liever dan pronken met mijn buik en mijn zwangerschap met de wereld delen. Maar dat lukte me niet. Familie en dichte vrienden werden mijn steun.
Ik moest opnieuw hulp vragen in het huishouden, kon niet werken ...
Iets wat als jonge vrouw niet makkelijk is want je wil graag je plan trekken, er staan. Zeker als je al een kindje hebt. Je wil graag een voorbeeld zijn.
Niet de zieke mama in de zetel maar er zijn.
9 maanden zwangerschap kunnen lang duren en heel lang als je niets kan doen.
Ik heb veel respect gekregen voor mama's bij wie het wachten nog langer duurt of bij wie de pijn blijvend is.

Gelukkig kwam op 12 januari 2016 eindelijk Eli ter wereld. Een pracht van een zoontje en alle pijn waard.
De pijn nadien en oefeningen neem ik er graag bij.
Ik kan terug volop mama zijn!