Nostalgie
Er zijn zo van die uitstapjes die je terugbrengen naar je eigen kindertijd
Ik kijk er dan minstens even hard naar uit als de kindjes.
Zo gingen we onlangs met mijn ouders en ons gezin naar Planckendael.
De hele verhuis voor een daguitstapje kon me even wat minder deren.
Als kind hadden we een abonnement voor Planckendael.
Ik heb nog steeds ergens alle boekjes liggen die je kreeg als abonnee.
Ik vond het toen zo leuk: al die dieren, speeltuinen, picknicken,...
Gedeeld enthousiasme
Het was dan ook heel fijn om te zien hoe mijn eigen enthousiasme aanstekelijk werkte.
Die ochtend riep grote broer vanuit zijn bed "Mama! Ik ben wakker! We gaan naar de dieren!"
Het is zo leuk als je ziet dat jouw kind dezelfde interesses heeft of dezelfde dingen leuk vindt als zijn mama.
Zo schildert hij ook heel graag. Dat kliederen met verf en stickers plakken, mama doet heel graag mee.
Of samen met een oude Electro spelen uit de kringloopwinkel.
Grote broer met mijn oude Playmobile zien spelen of voor het eerst boetseerklei gaan kopen, daar kan ik ook echt van genieten.
We gingen onlangs voor het eerst naar het zwembad met z'n vier.
Wat moeten mijn ouders een organisatietalent gehad hebben met 3 kinderen.
Bij ons draaide het volledig in de soep.
Kleren die op de natte grond vielen, geen omkleedhokjes met verschoonkussen beschikbaar, grote broer die in blote poep ontsnapte,... Het leek op een scène uit een komische film.
En toch was het, toen we na een half uur zwoegen iedereen klaar hadden, een heel leuke namiddag.
Ik moest onmiddellijk terugdenken aan al die zaterdagvoormiddagen die ik zelf met mijn ouders in het zwembad heb doorgebracht.
Al die herinneringen.
Het is fijn om te zien als je kindjes iets even leuk vinden als jij.
Koala-tijd
Grote broer spoedde zich in Planckendael van het ene dier naar het andere.
Alles leek nog net hetzelfde als vroeger (enkel de prijs, wat duur voor kleine kindjes die het park doorracen en na een halve dag in slaap vallen in de buggy).
Leuke dieren, grote speeltuinen, mooie wandelpaden,...
En grote broer keek vol verwondering.
Na de middag gingen we kijken naar mama's lievelingsdier: de koala.
"Kijk, wat mooi", zei ik tegen grote broer, "vind je die ook niet de mooiste?"
Hij zuchtte even en zei "Maar neen mama, de neushoorn is toch veel beter dan zo'n koala."
Tja, ze moeten nu ook weer niet te hard op hun mama lijken.
Ik kijk er dan minstens even hard naar uit als de kindjes.
Zo gingen we onlangs met mijn ouders en ons gezin naar Planckendael.
De hele verhuis voor een daguitstapje kon me even wat minder deren.
Als kind hadden we een abonnement voor Planckendael.
Ik heb nog steeds ergens alle boekjes liggen die je kreeg als abonnee.
Ik vond het toen zo leuk: al die dieren, speeltuinen, picknicken,...
Gedeeld enthousiasme
Het was dan ook heel fijn om te zien hoe mijn eigen enthousiasme aanstekelijk werkte.
Die ochtend riep grote broer vanuit zijn bed "Mama! Ik ben wakker! We gaan naar de dieren!"
Het is zo leuk als je ziet dat jouw kind dezelfde interesses heeft of dezelfde dingen leuk vindt als zijn mama.
Zo schildert hij ook heel graag. Dat kliederen met verf en stickers plakken, mama doet heel graag mee.
Of samen met een oude Electro spelen uit de kringloopwinkel.
Grote broer met mijn oude Playmobile zien spelen of voor het eerst boetseerklei gaan kopen, daar kan ik ook echt van genieten.
We gingen onlangs voor het eerst naar het zwembad met z'n vier.
Wat moeten mijn ouders een organisatietalent gehad hebben met 3 kinderen.
Bij ons draaide het volledig in de soep.
Kleren die op de natte grond vielen, geen omkleedhokjes met verschoonkussen beschikbaar, grote broer die in blote poep ontsnapte,... Het leek op een scène uit een komische film.
En toch was het, toen we na een half uur zwoegen iedereen klaar hadden, een heel leuke namiddag.
Ik moest onmiddellijk terugdenken aan al die zaterdagvoormiddagen die ik zelf met mijn ouders in het zwembad heb doorgebracht.
Al die herinneringen.
Het is fijn om te zien als je kindjes iets even leuk vinden als jij.
Koala-tijd
Grote broer spoedde zich in Planckendael van het ene dier naar het andere.
Alles leek nog net hetzelfde als vroeger (enkel de prijs, wat duur voor kleine kindjes die het park doorracen en na een halve dag in slaap vallen in de buggy).
Leuke dieren, grote speeltuinen, mooie wandelpaden,...
En grote broer keek vol verwondering.
Na de middag gingen we kijken naar mama's lievelingsdier: de koala.
"Kijk, wat mooi", zei ik tegen grote broer, "vind je die ook niet de mooiste?"
Hij zuchtte even en zei "Maar neen mama, de neushoorn is toch veel beter dan zo'n koala."
Tja, ze moeten nu ook weer niet te hard op hun mama lijken.
Reacties
Een reactie posten
Reactie